ඇයි නොදනි..

තරුවක් වුවත් ආකසේ දිලෙන්නට..

මලක් වුවත් අතු අතරේ රැදෙන්නට..

කවියක් වෙලා තනුවක් හොයන්නට..

කිසිවෙක් රිසි නැ හිමි වු දේ විදින්නට..

නිල් අහසේ තනිකම විදින්නට..

අතු අතරේ තනිකම හුරුකමට..

තනු අතරේ පද අතරේ රැදෙන්නට..

හිමි වුනත් අහිමිකම දැනෙයි මා හටම..

තනිකම සිතේ වද දෙනවා ඇයි නොදනි..

දහසක් ලඟ හිටියත් ඔබ නැති අඩුව දැනී..

පද අතරේ ඔබේ හුරු පහසේ සුවද දැනි..

නෙතු අතරේ සිර වු කදුලක් බිමට පනි..

බලාපොරොත්තුව

සැප  දුක් විමසන්න
නෙත් අයා බලා සිටියේ
දකින තුරු නුඹේ රුව
අද්දරින් පිය මනින තෙක්,,,,


දිනක් නිමාවුනේ
සුසුමින් පොදි බැඳගෙන
ඒ හැම සුසුමකම රැඳුනේ
ආදරණීය ඔබේ මතකය,,,,,


දිනකට අවැසි නම්
මගේ හුස්ම පොද
මවෙතින් ගිලිහෙනතුරු
පණ සේම
ආදරෙයි මා,,,,,,,