දයාබර නැගණිය..

සැඟවෙන හිරු රශ්මියෙන්..

නැගෙන සඳ තොපුලනා රහසෙන්..

විකසිත වු මලක සුගන්ධයක් සේ..

දයාබර නැගණිය නුඹයි සෙනෙහසේ..

වදන් දොඩවමින් කිරිල්ලියක සේ..

නැගණිය වුවත් නුඹ මා මිතුරියක සේ..

සතුටේදි ලඟ හිදින දුකේදි මා දුක දරන ..

නුඹ නොමැති හිස් ලෝකය නොහැකි වේ විඳින්නට..

ආදරියයි නුඹ සිත සතන් තුල ..

නොහඬ නොක්කාඩු මා සිතට එක් කල ..

රණ්ඩු වි නුඹට දුන් පහරකින් රිදේව්වද..

දෝණියයි අප එක මව්කුස වෙන් නොවෙන සේ සදා..