පුදසුන අභියස...

සමිදු පුදසුන අභියස...

රුවැති යුවතියක්..

දිලෙන දිගු නෙතු..

දැල්වු පහන් සේ..

මුහුණ පින්බර...

පිදු මලක් සේ..

දැවටූ සුසුදු සලුවක්..

දෙව් දුවක සිරි සේ..

නගයි පියවර...

ආසිරි වැසි මැද..

සිටියි කුමරෙකු මග අයා නෙතු..

මලක් පැලදු හදවත අද්දර..

පිරිසිදුයි ඒ සුහද හදවතත්..

පැලදු සුදුවූ මල් කිණිති සේ...

පියවර පටලන සීනු හඩ මැද..

සමවදින්නට ආදර දැහැනේ..

දිවි ඇති තෙක් නොබිදෙනා පැතුමක..

සටහන් තබනට දෙවිදු අභියසේ...

එක් කල අතැගිලි..

සිත එක පැතුමකි..

දිවි ගෙවන්නට සැප දුක එක සේ..

එකම වහල යට සැමදා මෙලෙසේ...